یکی در عرش و دیگری روی فرش

به گزارش صدای کشتی، از المپیک ۲۰۲۰ توکیو تا جهانی ۲۰۲۵ زاگرب هر قدر که کشتی آزاد در ۵۷ کیلوگرم با نتایج غم انگیز و هولناکی همراه بوده، اما در فوق سنگین به واسطه یک پدیده استثنایی و چهره ای تابان به نام امیرحسین زارع افتخارهای بزرگی نصیب کشتی کشورمان کرده است؛ دو مدال نقره و برنز المپیک، سه نشان طلا و یک برنز جهانی در ۱۲۵ کیلوگرم، کارنامه این کشتی گیر ۲۴ ساله اهل آمل مازندران است. ظهور این قبیل کشتی گیران با داشتن ویژگی های خاص هر چند سال یک بار برای کشتی کشورمان نمایان می شود که نتایج آن در مسابقات المپیک و جهانی باعث کامیابی و شادمانی جامعه می شود.

زارع در زاگرب با آمادگی کامل آمده بود تا زخم های شکست المپیک پاریس را التیام بخشد که در این راه داود گیل نیرنگ، مربی فرنگی چه در اردوها و چه در این کارزار هدایت او را برعهده داشت. او با توانایی های رشک برانگیزش مانند کارزار اسلو و بلگراد چشم های علاقه مندان را به خود خیره کرد. از همان لحظه اول هجوم های همه جانبه و مقاومت ناپذیرش را به سوی یانووان اسمیت از پورتوریکو، سولومون ماناشویلی گرجستانی، شامیل شریف اف بحرینی و در فینال گئورگی مشویلدیشویلی آذربایجانی آغاز کرد. در ادامه با دستان پرتوانش، چون حمایتگری شکست ناپذیر نفس حریفان را به بند درآورد و چاره ای جز پذیرفتن شکست برایشان باقی نگذاشت. به نظر می رسد با توجه به ظرفیت سایر کشتی گیران این وزن در جهان، امیرحسین می تواند تا سال ها برای ستیغ قله های افتخار قرار گیرد.

اما عملکرد وزن اول (۵۷ کیلوگرم) در شش آوردگاه اخیر فاجعه آمیز بوده و تنها یک مدال نقره توسط علیرضا سرلک کسب شده است. ما هم انگار با این نتایج مانوس شده ایم و هر سال به انتظار می نشینیم تا ققنوسی از زیر خاکستر برخیزد ولی در هر دوره با یک کشتی انتقادآمیز، امیدها نقش بر آب می شوند. برخی می گویند افرادی که تا آخرین لحظه دست از تلاش برنمی دارند قطعا سپیدی صبح را درست بعد از یک تاریکی مطلق خواهند دید. اما در این وزن ما شاهد یک تاریکی مطلق بودیم که آخرین موردش برمی گردد به حذف مومنی در کارزار ۲۰۲۵ زاگرب. چنانچه رئیس فدراسیون و کادرفنی بعد از پایان مسابقات جهانی فکر اساسی برای این وزن وضعیت نکنند همین شرایط تا المپیک ۲۰۲۸ لس آنجلس ادامه خواهد یافت.