حبیب بلور به دلایلی برای مدت چند سال به قزوین رفت. این «مربی نفی بَلَد» که عشقش سوختن بود و هنرش ساختن و پرداختن؛ با پرورش و تربیت کشتی گیرانی سلحشور، افتخارات فراوانی از رقابت ها برای این شهر به ارمغان آورد.