تأثیرات صدور کشتی‌گیر و مربی به کشورهای دیگر و روند مشابه ایران با روسیه

به گزارش صدای کشتی، این روند که پیش از این در کشورهایی مانند روسیه سابقه داشته، اکنون در ایران نیز  دنبال می‌شود. بررسی این موضوع از چند جهت قابل توجه است:

۱. ارتقاء وجهه بین‌المللی کشتی ایران

صدور کشتی‌گیران و مربیان به کشورهای دیگر، نشان‌دهنده سطح بالای دانش فنی، تجربه و مهارت ورزشکاران و کادر فنی ایرانی است. وقتی کشورهای دیگر خواهان جذب مربیان ایرانی هستند، این امر به‌نوعی مهر تأییدی بر کیفیت بالای کشتی ایران در سطح جهانی است و اعتبار بین‌المللی فدراسیون کشتی کشور را افزایش می‌دهد.

۲. انتقال دانش و توسعه دیپلماسی ورزشی

مربیان ایرانی با حضور در تیم‌های ملی یا باشگاهی دیگر کشورها، به‌عنوان سفیران دانش فنی کشتی ایران عمل می‌کنند. این انتقال دانش موجب شکل‌گیری پل‌های ارتباطی پایدار در حوزه ورزش بین ایران و سایر کشورها می‌شود که می‌تواند در بلندمدت به توسعه دیپلماسی ورزشی و حتی روابط فرهنگی و سیاسی بین کشورها کمک کند.

۳. فرصت‌سازی برای کشتی‌گیران خارج از چرخه تیم ملی

در برخی موارد، کشتی‌گیران بااستعداد درجه دو و درجه سه که به دلایل مختلف از حضور در تیم ملی ایران بازمانده‌اند، فرصت می‌یابند با تغییر تابعیت یا دعوت به تیم‌های ملی دیگر کشورها، شانس حضور در رقابت‌های بین‌المللی را پیدا کنند. این امر ضمن ایجاد فرصت برای ورزشکاران، باعث ارتقای کیفیت رقابت در سطح جهانی نیز می‌شود. ذکر این نکته ضروری است که فدراسیون کشتی ایران همواره با تغییر تابعیت کشتی گیران درجه یک که شانس قهرمانی جهان و المپیک را دارند همواره مخالفت کرده که خود اقدامی صحیح و منطقی است.

۴. درآمدزایی و افزایش انگیزه برای مربیان

اعزام مربیان به کشورهای خارجی، از منظر اقتصادی نیز اهمیت دارد. این مربیان با دریافت قراردادهای حرفه‌ای، نه‌تنها به کسب درآمد بهتر دست پیدا می‌کنند بلکه انگیزه بیشتری برای ارتقاء سطح فنی خود خواهند داشت. این روند همچنین می‌تواند الگوی مناسبی برای حفظ نخبگان ورزشی در بدنه کشتی کشور باشد، حتی در صورت فعالیت در خارج از کشور.

۵. مقایسه با مدل روسیه

روسیه یکی از کشورهای پیشرو در صدور کشتی‌گیر و مربی است. بسیاری از کشورهای آسیایی و اروپایی از دانش فنی مربیان روسی بهره می‌برند و در رقابت‌های جهانی نیز شاهد حضور کشتی‌گیران روس‌تبار با پرچم کشورهای دیگر هستیم. ایران نیز در سال‌های اخیر به‌صورت مشابه عمل کرده و علاوه بر صدور مجوز در شرایط خاص برای کشتی‌گیران درجه دو و سه، به مربیان برجسته خود اجازه داده است تا در کشورهای دیگر فعالیت حرفه‌ای داشته باشند. این روند نشان از نگاه راهبردی‌تر فدراسیون کشتی ایران به استفاده از ظرفیت‌های ملی در سطح بین‌المللی دارد.

در مجموع، صدور کشتی‌گیر و مربی به کشورهای دیگر، اگر با مدیریت صحیح و حمایت اصولی همراه باشد، می‌تواند به نفع کشتی ایران تمام شود و جایگاه این ورزش ملی را در سطح بین‌المللی تقویت کند.