تاریخچه حضور برادران کشتی گیر ایرانی در رقابت های جهانی

به گزارش صدای کشتی، از اولین اعزام رسمی کشتی ایران در المپیک ۱۹۴۸ لندن تا جهانی ۲۰۲۲ بلگراد صربستان، کشتی گیران بسیاری این آوردگاه را تجربه نمودند اما در میان آنها تعداد محدودی برادر بودند که صاحب دوبنده تیم ملی شدند که از این ده خانواده تنها سه تا به مدال جهانی رسیدند و از بین آنها تنها یک مدال آور المپیک دیده می شود. البته برادران زیادی می توان نام بُرد که تنها یک نفر از آنها به این کارزار رهسپار شد با اینکه دیگری در یکی از رقابت های المپیک، جام جهانی، قهرمانی آسیا، قهرمانی کشور، جام تختی و جوانان جهان حضور یافته بود وگاهی اوقات با مدال همراه شد اما در قهرمانی بزرگسالان جهان آرزوی آنها محقق نشد که می توان به برادران کشتی گیر نظیر؛ خرمی، عبدالباقر، زرافشانی، کاکاحاجی، چمن گلی، کاوه، حیدرزاده، بنی نصرت، جوکار، رضایی، قربانی، رنگرز، نصیری، داداشی، آقاجانی و … اشاره کرد.

عباس و غلام زندی؛ اولین برادران ملی پوش کشتی ایران محسوب می شوند. عباس در هفده سالگی ستاره اقبالش بلند شد و در معیت کاروان به المپیک ۱۹۴۸ لندن رفت. یک سال بعد با غلبه بر تیموری پهلوان کشور شد، بعدها سه‌ سال پشت سرهم (۱۳۳۲ تا ۱۳۳۴) این بازوبند به اسم خودش سند زد. در ۲۳ سالگی در سرزمین آفتاب تابان به همراه توفیق جهانبخت فاتح نشان طلا جهانی ۱۹۵۴ توکیو شد. دیگر برادر غلام تنها یک بار در کارزار ۱۹۵۹ تهران دوبنده را بر تن نمود که با دست خالی از صحنه تشک خارج شد، همچنین یک سال قبل از آن در بازیهای آسیایی ۱۹۵۸ به مدال برنز ۵۷ کیلوگرم دست یافت.

محمدحسن و محمدحسین محبی؛ پسران یداله از رقابت های ۱۹۷۷ لوزان تا ۱۹۹۰ توکیو بارها رهسپار این مسابقات شدند. با وقوع انقلاب و بدنبال آن تصمیم های گسترده و غیرکارشناسی باعث گردید با تحریم دو دوره از بازی‌های المپیک و چهار دوره قهرمانی جهان در اوج شکوفایی دوران آمادگی از کسب مدال باز بماند. با تمام شایستگی ها تنها یک مدال نقره و برنز سهم آنها از این رقابت ها شد. محمدحسن پس از مدال نقره جهانی ۱۹۸۵ بوداپست هنگام نواخته شدن سرود ایالات متحده با صلاحدید مسئول حراست تیم از سکو پائین آمد و همین امر موجب محرومیت وی و گرفتن مدالش شد.

مرادعلی و رسول شیرانی؛ مراد متولد محله پاچنار (مسجدسیّد) اصفهان است. شانزده سالگی رحیم علی‌آبادی را در ۴۸ کیلوگرم ضربه کرد. روزنامه‌ها تیتر زدند: شاگرد قصاب حماسه آفرید. در المپیک ۱۹۷۶ در حالی که مدعی بزرگ وزن خود به شمار می‌رفت به دلیل برنامه ریزی اشتباه از سوی کادرفنی نتوانست به افتخاری برسد. یک سال بعد در جهانی ۱۹۷۷ گوتنبرگ به مدال برنز رسید. به جهبه های جنگ رفت که خرداد ۶۱ در عملیات بیت المقدس در خون خود غلطید و به جانبازی نائل شد. اما رسول در جهانی ۱۹۸۵ کولبوتن و ۱۹۹۳ استکهلم حاضر شد اما توفیقی کسب نکرد. وی در المپیک ۲۰۰۸ پکن مربی تیم ملی کشتی فرنگی بود.

امیررضا و رسول خادم؛ پُرافتخارترین برادران به حساب می آیند. با ارمغان چهار مدال المپیک و پنج سکوی رنگارنگ جهانی. در دوران قهرمانی چنان حماسه‌ های پُرشکوهی آفریدن که بزرگترین حماسه‌سرایان از توصیف آن ناتوان‌ هستند؛ از شکست کنی ماندی آمریکایی برابر امیردر فینال جهانی وارنا تا باخت های متوالی خادراتسف شهیر در سه فینال المپیک و جهانی مقابل رسول.

علی و تقی اکبر نژاد؛ در یک خانواده که پدر و پنج پسر کشتی گیر بودند. از میان برادران تنها علی و تقی فرزندان دوم و سوم در رقابت های جهانی کشتی آزاد به روی تشک رفتند. با همه استعدادی که داشتند در یک قدمی مدال المپیک ۱۹۹۲ بارسلون و جهانی ۱۹۹۱ وارنا که با اشتباهای داور ناکام ماندند. علی در تحصیل به موفقیت های چشمگیری دست یافت که با مدرک دکتری فیزیولوژی ورزشی به عنوان استاد دانشگاه تهران مایه افتخار گوش ‌شکسته ها است. حسین برادر بزرگ و مهدی پسر کوچک به ترتیب در جام جهانی ۱۹۹۲ مسکو و ۲۰۰۱ بالتیمور حضور داشتند و محمدعلی چهارمین پسر برای رسیدن دوبنده تیم ملی ناکام ماند.

بهمن و بهنام طیبی؛ وقتی تاریخچه مدال آوران رده سنی جوانان بررسی می شود سرنوشت بسیاری از استعدادهای گرانبها در بزرگسالان نامعلوم است‌‌. این دو در رقابت های ۱۹۹۵ امیدهای جهان در تهران دریچه ای تازه به سوی تماشاگران گشودند. بهمن در ۱۹۹۷ جوانان جهان عرصه‌ا‌ی فراخ‌تر از قدرت بی‌مهار خود را به رخ حریفان کشید تا اولین مدال طلای تاریخ این رده سنی در کشتی فرنگی از خود به یادگار بگذارد. زمان بی رحم تر از آن است که این چیزها را به خاطر بیاورد. طی چند دوره حضور در رقابت های جهانی و المپیک از فتح سکوهای سه گانه محروم ماندند. سرنوشت برای آنها ابتدایش شیرین و انتهایش به تلخی گذرانده شد.

محسن و حمید سوریان؛ محسن نخستین مدال آور کشتی جوانان فرنگی در رقابت های جهانی است. خیلی زود آرزوهای تصور شده اش در وسعت بهاری اش به استقبال خزان رفت و طلوع به پیشواز غروب. اما برادر کوچکتر حمید با هیچ متر و معیاری قابل تفسیر نیست. درهیچ چارچوب وصف او نمی‌گنجد. زبان برای ستایش پیچیده‌ترین و تعریف‌ناپذیرترین جمله ها برای او قاصراست. چرا که وقایعی در دل تاریخ تنها خاطره های غرور آفرین و ماندگاراز او به یاد خواهند داشت.

احسان و مجتبی کریم فر، رضا و مهدی زیدوند ؛ همگی کشتی گیران فرنگی از دیار اندیمشک هستند. هر کدام تنها یک بار فضای رقابت های جهانی تجربه کردند. می دانیم برای آن لحظه شب های زیادی را با نوای سوزناک رنج و درد به صبح رساندند. برای رسیدن به دوبنده دویدن، جنگیدن اما با غفلت و سهل انگاری همه چیز را از آنها دزدیدن و زخم خوردند.

محمدعلی و محمدرضا گرایی؛ تا چند روز دیگر در آوردگاه جهانی ۲۰۲۳ بلگراد بیشتر نگاه ها به این دو کاکوی شیرازی معطوف شده است. بذری از امیدواری در دل ها افشانده و موجی خروشان از قطره های انگیزه به این عرصه گسترش دادند. محمدعلی کاپیتان تیم با سه مدال برنز دنیا، این بار اسب خود را زین کرده تا به مدال طلای ۷۷ کیلوگرم دست یابد. محمدرضا با بهره مندی از توانایی هایش و قدرت مهارناپذیرش می تواند به مانند المپیک توکیو و جهانی اسلو همچون خورشیدی تابناک نور خود را بر تمام رخسار مدعیان ۶۷ کیلو بتاباند. همگان منتظر هستند تا یک بار دیگر ستاره درخشان شب های تاریک در آسمان قلب ها روشن و افروخته شود.