تیپرینگ، عاملی مهم و اثرگذار برای رسیدن به اوج اجرای عملکرد کشتی‌گیران

به گزارش صدای کشتی هدف اصلی تیپر، بهینه‌سازی آمادگی ورزشکار در یک زمان خاص است، در واقع تیپر به دنبال بالابردن ظرفیت عملکرد ورزشی از طریق کاهش خستگی تجمعی، حفظ یا افزایش آمادگی جسمانی و بهینه‌سازی آمادگی ورزشکاران برای مسابقات در زمان‌های مناسب می‌باشد. کشتی‌گیران پس از طی‌کردن دوره‌های تمرینی سنگین، از لحاظ جسمانی و روانی تحت فشار هستند و این دوره تیپر است که می‌تواند آن فشارها را برطرف کند و سبب شود که کشتی‌گیر در بهترین فرم خود به رقابت بپردازد.

برای دوره تیپر موارد زیر را مورد توجه قرار دهید:
– مدل تیپر تدریجی غیرخطی (یعنی اینکه به یک‌بار بار تمرین را کاهش ندهید) و فردی شده را طراحی نمایید.
– ۴۱ تا ۶۰ درصد از حجم تمرین پیش از تیپر را بکاهید. در صورتی که بخاطر کار بیشتر دوره‌ی تمرین پیش از تیپر  نیاز به رفع خستگی بیشتری باشد، می‌توان از کاهش ۶۰ تا ۹۰ درصد استفاده کرد.
– به منظور اجتناب از اثرات پس‌رفت (بی‌تمرینی) در طول تیپر از شدت‌های تمرینی متوسط تا بالا استفاده نمایید (ترجیحا شدت تمرین را دستکاری نکنید، زیرا زمانی‌که در طول تیپر، حجم و تواتر تمرین کاهش می‌یابد، این شدت تمرین است که بر توانایی ورزشکار در حفظ اثرات تمرینی قبل از تیپر تاثیر کلیدی دارد).
– تواتر تمرین (تعداد جلسات تمرینی در هفته) را در سطحی بالاتر یا مساوی ۸۰ درصد تواتر تمرین پیش از تیپر حفظ شود.
– تیپر را به گونه‌ای برنامه‌ریزی کنید که تقریبا ۸ تا ۱۴ روز طول بکشد، زیرا طولانی‌ کردن بیش‌ازحد تیپر می‌تواند باعث پس‌رفت (بی‌تمرینی) شود.
– و در نهایت اینکه راهکارهای تیپر کاملا فردی هستند و باید براساس نیازهای ورزشکار که تحت تاثیر بار تمرینی پیش از تیپر می‌باشند تنظیم شود.

به قلم رضا رضائی، دانشجوی دکتری علوم ورزشی، مولف ۲ کتاب تخصصی کشتی و مربی کشتی و آمادگی جسمانی.