حماسه پرشکوه موحد در آوردگاه ۱۹۶۷

به گزارش صدای کشتی،کشتی گیر شهیر کشورمان در آوردگاه ۱۹۶۷ دهلی نو توانست ایلی چریلا از رومانی، ورنر هولزر امریکایی، دان سرتر مغولی و اودی چاند هندی را یکی پس از دیگری با گردباد مهیب خود درهم پیچید سپس با زاربگ بریاشویلی از شوروی به تساوی رسید. هنوز ده دقیقه از پایان این جدال طاقت فرسا نگذشته بود که نام او را برای نبرد بعد مقابل اینو ولچف بلغاری رقیب سنتنی او اعلام کردند که با اعتراض هیات سرپرستی تیم ایران همراه شد، پس از گفت وگو و تبادل نظر مدت زمان استراحت به بیست دقیقه افزایش یافت. موحد به خوبی می دانست نتیجه مساوی یا باخت باعث ازدست رفتن مدال طلا می شود اما این مبارز همچون ستاره ای مشتعل به نورافشانی اش ادامه داد و برای تداعی لمس آغوش یک ملت از جان مایه گذاشت.

با زانوی آسیب دیده که از تهران به دهلی با خود آورده بود روی تشک رفت که در همان دقایق نخست با گرفتن زیر یک خم رقیب و فشار فوق العاده به ساختار دفاعی او را میانکوب کرد، ولچف که شرایط خود را بحرانی می دید اقدام به کنده کشی کرد که در این فعل و انفعالات هر دو کشتی گیر به پل رفتن و داور به هر کدام از آنها دو امتیاز داد. وقت نبرد رو به پایان بود و حریف واهمه ای از دریافت اخطار نداشت و کشتی را اداره می کرد و با همین نتیجه به رویای باورنکردنی خود می رسید اما موحد بدون کوچک ترین دلهره و با اطمینان از برتری اش با دقت و هوشمندی و با اعجاز حرکاتش در ثانیه های آخر با اجرای فن سرزیر بغل حریف را خاک کرد و در همان لحظه صدای زنگ مبارزه به صدا درآمد.

در شرایطی که نتیجه باید با امتیاز ۳-۲ به سود نماینده کشورمان خاتمه می یافت. پس از جمع آوری برگه های داوری توسط رییس تشک و اشاره به داور وسط که باید دست ولچف را به عنوان فرد برنده بالا می برد اعتراض تماشاگران و مربیان کشتی ایران را برانگیخت. پس از رسیدگی به آرای داورها توسط فدراسیون جهانی، مشخص شد که هنوز یک برگه داوری تحویل رییس تشک نشده و در امتیاز ها به حساب نیامده است. با بررسی مجدد، رای ابتدایی اصلاح شد و نتیجه به سود موحد تغییر یافت و با شایستگی به مدال طلا رسید. به این ترتیب موحد در آستانه رقابت های المپیک ۱۹۶۸ مکزیکوسیتی زنگ خطر بزرگی برای همه مدعیان ۷۰ کیلوگرم به صدا درآورد.

پی نوشت: تصویر مربوط مجله دنیای ورزش می باشد.