دیوید تیلور: می‌خواستم به شیوه‌ی خودم از کشتی خداحافظی کنم! / در مبارزه‌‌ی آخر دقیقا می‌دانستم چگونه می‌خواهم کشتی بگیرم!

رقابت‌ تیلور با حسن یزدانی از مبارزاتی بود که در ذهن تمام علاقمندان به کشتی ثبت شده است‌‌.

تیلور پس از کسب برنز و خداحافظی از تشک کشتی، در مصاحبه‌ای که انجام داد گفت:
وقتی برای مدتی طولانی کشتی‌گیر خیلی خوبی هستی هیچوقت نمی‌دانی چه زمانی پایان کار خواهد بود، اما من فرصتی به دست آوردم تا همانطور که خودم می‌خواستم کنار بروم.
این که برگردم و دوباره کشتی بگیرم تصمیم سختی بود اما نمی‌خواستم پایان کارم با شکستی که در ماه آوریل(انتخابی المپیک) داشتم رقم بخورد، و نیازمند فرصتی بودم تا به شیوه‌ی خودم از کشتی خداحافظی کنم!

تیلور درباره‌ی دو رقابتی که با کامران قاسم‌پور و عبدالرشید سعدالله‌یف داشت عنوان کرد:
وقتی به مبارزه‌ام با سعدالله‌یف فکر می‌کنم با خودم می‌گویم اگر ممکن بود به گذشته برگردم می‌توانستم با تاکتیک‌پذیری بیشتری کشتی بگیرم اما درواقع من یک کشتی‌گیر زیرگیر هستم و این کاری است که انجام می‌دهم.
اما ‌می‌شد با تاکتیک دیگری به میدان بروم و وارد بازی اخطار سی‌ثانیه شوم.
من مطمئنم که آنها در ذهن خود می‌دانستند که در کشتی با من خسته می‌شوند و این را بعد از هفت سال کشتی گرفتن با من فهمیده‌اند.
زیرگیری‌های من در طول این مسابقات خیلی بد بود اما در مبارزه‌ی آخر انگار که ناگهان غریزه‌ام بیدار شده باشد شروع به زیرگیری و رفت و برگشت و ضد حمله کردم.
مسابقه‌ی آخر برایم کاملا شفاف و واضح بود. وقتی که هدف داشته باشی و احساس کنی که موقعیت مناسبی در اختیار داری، به سراغش می‌روی و آن را می‌گیری.

تیلور در پاسخ به این سوال که منظورت از شفافیت در کشتی چیست؟ گفت: منظورم این است که من همیشه در طول زندگی می‌دانستم به دنبال چه چیزی هستم.
شاید همیشه بهترین نسخه‌ی خودم نبوده‌ام، و مسلما در این مسابقات هم بهترین خودم نبودم اما در آخر وقتی به خودم آمدم کار خود را انجام دادم.

من سال ۲۰۱۷ را به خاطر می‌آوردم. زمانی که یزدانی را شکست دادم و انگار که یک جرقه‌ زده شد و آغاز این ماجراها بود. این مسیر واقعا طولانی‌ای بود.

وقتی مسابقه‌ی قاسم‌پور و سعدالله‌یف در حال برگزاری بود من در رختخواب بودم. با خودم می‌گفتم اگر قاسم‌پور ببرد که دیگر اهمیتی ندارد و اگر سعدالله‌یف پیروز شود آنوقت وزن خودم را چک می‌کنم. قاسم‌پور در مقابل او عالی کشتی گرفت و شانس خوبی داشت، اما ده ثانیه‌ی آخر همان چیزی است که سعدالله‌یف را چنین کشتی‌گیر بزرگی کرده است.
ناراحتم که مقابل سعدالله‌یف شکست خوردم اما قطعا خوشحالم که او در نیمه‌نهایی پیروز شد و به من این شانس را داد که به مبارزه برگردم.

تیلور در پاسخ به این سوال که نظرت درباره‌ی تاثیری که نه تنها بر کشتی آمریکا بلکه بر کل جامعه‌ی کشتی گذاشتی چیست؟ خیلی از ایرانی‌ها به تو ابراز علاقه می‌کنند. چه حسی داری که طرفدارانی اینچنینی همیشه تو را تشویق می‌کنند؟ تصریح کرد: فکر کنم آنها به تلاش و کوششی که من خرج این ورزش کردم احترام می‌گذارند. من صرفا برای تفریح کشتی نمی‌گرفتم بلکه برای مدتی طولانی می‌خواستم برتری‌ام را به حریفانم تحمیل کنم و گمان می‌کنم این شایسته‌ی احترام است‌.
من سبک کشتی آزاد و سبک کشتی کالجی آمریکا را ترکیب کردم و امیدوارم بقیه‌ی آمریکایی‌ها هم دست به چنین کاری بزنند چرا که برتری قابل توجهی دارد‌.
البته من هم برای آنها احترام متقابلی دارم و بخش زیادی از تمرینات من حول محور رقابت با حسن یزدانی می‌چرخید و او به من انگیزه می‌داد.
ما بدون یکدیگر نمی‌توانستیم برای چنین مدت زیادی به چنین پیشرفتی ادامه دهیم.
ما یکدیگر را به جلو هل می‌دادیم و همواره سعی داشتیم به دیگری غلبه کنیم، او سعی می‌کرد بهتر شود و من هم می‌خواستم بهتر شوم.
ما بخشی از مبارزه و رقابتی بودیم که کل دنیا متوقف می‌شد و آن را تماشا می‌کرد. من هم در طرف برنده بودم و هم طرف بازنده، و این همان چیزی است که به ورزش کشتی شکل می‌دهد‌.

تیلور درباره این که که چرا هنگام خداحافظی از کشتی کفش هایش را در نیاورد اذعان کرد:
البته که این کاری است که اکثر کشتی‌گیرانی که خداحافظی می‌کنند انجام می‌دهند، اما من هنوز کارم با این کفش‌ها تمام نشده است!
البته لحظه‌ی خداحافظی بر روی تشک برایم ارزشمند بود اما هنوز با این کفش‌ها کار دارم.
دوران رقابت حرفه‌ای من تمام شده است اما دوران کشتی‌گیری من ادامه دارد و قرار است به زودی همین کفش‌ها را در سالن تمرین به پا کنم و به نسل جدید آموزش دهم.

تیلور در پایان خاطرنشان کرد: پیام من به طرفدارانم این است که فقط می‌توانم بگویم ممنونم.
تمام دوستان و خانواده‌ام که برایم فداکاری‌های زیادی کردند، تمام رقبای تمرینی و مربیانم، کایل سندرسون، کودی، کیسی کانینگهام، جک وارنر، تروی لترز و تمام هم‌تیمی‌ها که در این مدت با من بودند،
و بیشتر از همه همسرم که از من حمایت می‌کرد.

ترجمه از: آرشام سپیدار