زنگ ها برای بووایسار به صدا در آمد

یک: مرگ حق است؛ یک واقعیتی که وقتی همگان با آن مواجه می شویم چاره ای جز سرتعظیم فرود آوردن در مقابل آن نداریم. هیچ گونه زمان، مکان و هر آنچه در ذهنمان خطور می کند، برای او محدویتی به وجود نخواهد آورد. همیشه آخرین خبری که درباره هر شخص مخابره می شود، سخن از مرگ است. دوازدهم اسفند خبری تلخ و حزن انگیز تیتر نخست رسانه ها و شبکه های اجتماعی شد؛ بووایسار سایتی یف دارنده سه مدال طلای المپیک و شش نشان زرین جهان در آستانه پنجاه سالگی درگذشت. مرگ مشکوک او هنوز همچنان بحث های زیادی را به دنبال داشته و هنوز علت دقیق مرگ این نابغه کشتی مشخص نشده است. با این حال دلیل هر چه بوده باشد ذره ای از تراژدی کم شدن یک ستاره تابناک از دنیای ورزش کم نمی کند.

دو: پسربچه ترکه ای با موهای بلوند، اندام کشیده، سیمای لاغر و چشمانی درخشان که از آن رنج و سختی می بارید نسبت به سایر همکلاسی های خود در آخرین ردیف های صندلی می نشست. معلم در حال توضیح دادن درس است، اما بووی با گردن دراز به او خیره می شود، ولی رویای دیگری در ذهن دارد؛ رویای برتری، جنگاوری و جاودانه شدن! در همان لحظات می شد فهمید زیبایی وصف ناپذیری به انتظار شاگرد دیمتری میندیاش ویلی نشسته است و شادی در چشم هایش به رقص ایستاد تا نظاره گر این نمایش باشکوه باشد.سه: شکوفایی این ستاره نوظهور کشتی روسیه از رقابت های امیدهای ۱۹۹۵ جهان در تهران آغاز شد و زنگ ها را به صدا درآورد. این کشتی گیر با ردایی از اعتماد به نفس و اراده ای آهنین سر به آسمان سایید تا موجب امیدواری کادرفنی تیم ملی کشورش باشد. ۳۶ روز بعد مرد ریش چرمی سرزمین خاساویورت داغستان در کارزار جهانی آتلانتا در رده بزرگسالان با تکنیک و تاکتیکی متمایز همراه با سبکی منحصربه فرد با بهره گیری دایمی از دست ها نسبت به دیگر مدعیان، چشم های جهانیان را مجذوب خود کرد تا بالاتر از السکاندر لیپولد و آلبرتو رودریگز روی سکوی قهرمانی قرار گیرد.

چهار: در ۲۱ سالگی گام به المپیک ۱۹۹۶ آتلانتا گذاشت. چنان حماسه با عظمتی در سالن ورلد کنگرس سنتر آفرید که بزرگ ترین حماسه سرایان از توصیف آن ناتوانند. با درخشش خارق العاده توجه همه را به خود معطوف کرد تا به بخشی از تاریخ حیرت انگیز این عرصه مبدل شود. دور اول مقابل عیسی مومنی از کشورمان به برتری رسید سپس لیپولد آلمانی را مانند جهانی آتلانتا و قهرمانی اروپای بوداپست مغلوب کرد تا در مرحله نیمه نهایی و فینال معادلات کنی ماندی و پارک جان سون دو قهرمان پرآوازه امریکا و کره جنوبی را برهم زند. او بدون ذره ای ترس و تردید، با صلابت تمام، چیرگی حیرت آور و هنر بی بدیلش آنها را به کام مرگ کشاند تا در اولین حضورش از دریای متلاطم و ترسناک این آوردگاه مدال طلا را در ۷۴ کیلوگرم صید کند.

پنج: موفقیت های او برای رسیدن به برگ های زرین کشتی همچنان ادامه داشت؛ در رقابت های جهانی ۱۹۹۷ کراسنویارسک، ۱۹۹۸ تهران، ۲۰۰۱ صوفیا، ۲۰۰۳ نیویورک، ۲۰۰۵ بوداپست و دو المپیک ۲۰۰۴ آتن و ۲۰۰۸ پکن به ترتیب در دیدارهای نهایی مقابل لیپولد، مون ای جائه دوبار، موراد گایداراف، گنادی لالیف، آرپاد ریتر و سوسلان تگیف به برتری رسید تا بلندترین ستیغ قله های افتخار را فتح کند و نام خود را تا ابد بر سپهر کشتی ماندگار سازد. این استعداد بی نظیر و تکرار نشدنی شاخصه های استاندارد جدیدی برای کشتی دنیا تعریف کرد و هیچ کس نمی داند برای تولد یکی دیگر مانند او باید چند سال صبر کرد.برای رفتن او مرثیه مرگ را فریاد می زنیم و نام بزرگ و خاطره های فراموش نشدنی او همیشه بر قلب های دوستداران و عاشقانش حک خواهد شد.