شیرانی دلتنگ تعهدات فراموش شده

او تصویر یک تعهد عمیق است که در قالب مردی با دغدغه های انسانی خود را نشان داده است. او  قهرمانی است که می تواند راهنمای خوبی برای فهم و عمل من و ما باشد.
هنوز معتقد به ارزش های اولیه ای است که  خیلی ها برایش جان دادند و مبارزه کردند.همان نسل جبهه رفته ای که امروز با ارزش های ریاکارانه میانه خوبی ندارند.این چنین است که حالا می توان او را یک مذهبی اخلاق گرا نامید که از گفتن و فریاد زدن ابایی ندارد. برای او بازگشت به ارزش های دهه شصت یک انتظار مقدس است و به قول خودش: درد زخم های آن دوران در برابر زخم هایی که امروز بر جامعه نشسته اند ناچیز است.

این مراد علی شیرانی است،کشتی گیر آرمانخواه ،عضو تیم ملی کشتی فرنگی در المپیک مونترال و دارنده مدال برنز مسابقات جهانی ۱۹۷۷ گوتنبرگ.

در سال ۵۹بار دیگر موفق به تصاحب دوبنده تیم ملی می شود،اما به جای حضور در مسابقات جهانی مکزیک،به عنوان رزمنده در جستجوی آرمان هایش سر از جبهه جنگ درآورد.
سال ۶۱در عملیات بیت المقدس با شلیک گلوله مستقیم دشمن قطع نخاع شده و عصب های حسی هردو پایش از کار می افتد. او ۲۷ ساله بود و جز خدا کسی را ندید و نخواست…
شیرانی سالها بعد گفت با حضور در جبهه دست به انتخابی حیاتی زدم و هیچگاه دراین باره پشیمان نشدم.

او مدلی از یک مسلمان آرمانخواه است که فریاد می زند  و از تعهدهای گم شده سخن می گوید وهر لحظه  دلتنگ تر می شود آنچنان که در زمانه امروز بااحساس غربت در دل نوشته ای خطاب به شهید حسین خرازی می گوید:

سلام حاج حسین

خوش به حالت که رفتی.از حال ما می پرسی؟! خیلی غمگینیم.خیلی دل شکسته ایم…حاج حسین تو رفتی،بگو‌کنون ما چه کنیم؟خیلی تنهاییم…

شیرانی زیبا ایستاده است ،سخت با پاهای خمیده