لزوم تغییر در برنامه ها و آماده سازی آزادکاران

تیم ملی کشتی آزاد بزرگسالان در مسابقات قهرمانی آسیایی امسال به میزبانی قزاقستان، با کسب یک مدال طلا، یک نقره و سه برنز و کسب ۱۲۴ امتیاز روی سکوی سوم ایستادند.و این درحالی است که سال قبل،با کسب شش مدال طلا،یک نقره و یک برنز و کسب ۲۰۱ امتیاز تیمی،با اقتدار قهرمان آسیا شده بودند.
سوال این است که چرا؟چرا وقتی سال قبل،نفرات برتر کشوری بدون هیچ تغییری،به قهرمانی آسیا رفتند آن نتایج درخشان رقم خورد ولی امسال با وجود دست بردن در چرخه و اضافه کردن رحمان عموزاد،به سختی روی سکوی سوم قرار گرفتیم؟
به نظر می رسد دو عامل، در ناکامی آزادکاران سهم بیشتری داشت؛اول: تمرکز بیش از حد کادر فنی بر نفرات اصلی برای جبران نتایج ضعیف قبلی:
در جهانی صربستان و جام جهانی، نتایج ضعیفی رقم  خورد که برای جامعه کشتی و کادر فنی،خیلی سنگین بود. مثل شکست حسن یزدانی برابر تیلور،باخت امیرحسین زارع برابر طاها اکگول و باخت کامران قاسمپور مقابل اسنایدر
شکست طلایی های نروژ، با حواشی مختلفی همراه شد و همین حواشی،به صورت ناخواسته فدراسیون و کادر فنی را بر جبران مافات مصمم کرد تا اثبات کنند که نتایج نروژ اتفاقی نبوده است.
به همین خاطر بر خلاف سال قبل که ملی پوشان جهانی نروژ، خیلی دیرتر به اردوها اضافه شده بودند؛ به همراه نفرات برتر قهرمانی کشور به اردوهای آماده سازی فراخوانده شدند.
هر دو گروه به صورت همزمان و با هم تمرینات را انجام دادند در حالیکه می باید دو هدف و دو برنامه متفاوت را دنبال می کردند.
ملی پوشان صربستان  باید دوران ریکاوری و آماده سازی نسبی بدنی برای شرکت در تورنمنت های رنکینگ دار را به همراه آنالیز کشتی های جهانی دنبال می کردند اما نفرات برتر قهرمانی کشور باید نقاط ضعفشان شناسایی و برطرف می شد، حرکات تکمیلی را به کشتی خود اضافه می کردند، تمرینات آمادگی جسمانی مناسب خود را انجام می دادند و آنالیز رقبای آسیایی را در دستور کار قرار می دادند.در همین حال، رییس فدراسیون در مصاحبه هایش از نبرد بعدی حسن یزدانی در برابر تیلور، کامران قاسمپور مقابل اسنایدر و امیرحسین زارع برابر اکگول سخن می گفت.آیا از نوع تشکیل اردوها و مصاحبه ها نمی توان اینگونه نتیجه گرفت که در تمرینات هم تمرکز فدراسیون و کادر فنی روی نفرات اصلی بوده و تیم آسیایی را مورد غفلت خود قرار داده اند؟با این اوصاف،آیا باید از علی کریمی و مجتبی گلیج انتظار می رفت که بی توجه به سخنان رییس فدراسیون، با بهترین آمادگی جسمی و روحی، به مصاف رقبای آسیایی خود بروند؟باید از امیررضا معصومی در اولین حضورش در چنین رقابتی و از مرتضی قیاسی در اولین حضورش در وزن جدید انتظار می داشتیم که بدون حضور در هیچ تورنمنتی، بهترین عملکرد را داشته باشند؟
ضعف ملی پوشان در دو فاکتور آمادگی جسمانی و روانی و ضعف کادر فنی در مدیریت تیم را باید در این غفلت و کم توجهی ریشه یابی کرد.
عامل دوم: تعداد زیاد غایبین مطرح، در مسابقات قهرمانی کشور نسبت به سال قبل:
سال گذشته به جز مدال آوران نروژ،همه مدعیان در قهرمانی کشور حاضر بودند اما امسال افراد بیشتری از شرکت در قهرمانی کشور معاف شدند و یا خودشان شرکت نکردند و غایب بودند.در ۷۰کیلو امیرمحمد یزدانی،در ۷۹ کیلو علی سوادکوهی و در ۹۷کیلو امیرعلی آذرپیرا معاف شدند و در ۹۲ کیلو امیرحسین فیروزپور، در ۹۷کیلو محمدحسین محمدیان و در سنگین وزن یداله محبی، غایبین مطرح بودند؛غایبینی که چهار طلا از شش طلای سال قبل را کسب کرده بودند  اگر در قهرمانی کشور حضور پیدا می کردند احتمالا نتایج به دست آمده، دستخوش تغییراتی می شد و می توانستند مثل سال قبل، در قهرمانی آسیا نتایج خوبی را رقم بزنند.
به نظر می رسد اگر کادر فنی، در بحث آمادگی قهرمانان و برنامه ریزی خود، نفرات اصلی را از پشتوانه ها جدا می کرد و برای هر یک، برنامه ریزی مخصوص  به خود را در نظر می گرفت، چنین نتایج دور از انتظاری رقم نمی خورد.