مروری بر تاریخچه کشتی فرنگی در رقابت های جهانی از ۱۹۵۰ تا ۲۰۲۲

به گزارش صدای کشتی،فرنگی کاران از گذشته ها همچون طفلی می ماند که برای آنکه از چشم‌ها نیفتد و روی پاهای سنگین خود قرار گیرد چاره ای جز سر تعظیم فرود آورد، نداشت.کشتی فرنگی با توجه به خسارت‌های جبران ‌ناپذیر، حسرت های سنگین و رویاهای ماسیده شده اما هر بار با یک اراده مصمم و پشتکار قوی به مسیر خود ادامه داد. اما سرانجام در حاصل یک پروسه‌ی تدریجی جایگاه خود را به بهترین شکل ممکن گرفت. دستاوردی که در تاریخ ورزش ایران زمین در آوردگاه معظم المپیک بی سابقه و بی نظیر بوده است.

در اواخر اسفندماه ۱۳۲۸ که تیم ملی متشکل از؛ محمود ملاقاسمی، علی غفاری و احمد همای سعادت بدون سرمربی به اولین رقابت های جهانی (۱۹۵۰استکهلم) اعزام شدند تا رهسپار شدن حسن رنگرز، علی اشکانی و پرویز زیدوند به المپیک سیدنی، همواره در آن چند دهه حرفی برای گفتن در رقابت های بین المللی نداشت. در آن برهوت کشتی فرنگی علیرضا قلیچ خانی و ایرج خورشید فر به ترتیب به مدال برنز ۱۹۶۱ یوکوهاما و ۱۹۶۶ تولیدو دست یافتند؛ این ارمغان مانند زلزله‌ای کشتی کشورمان را به لرزه درآورد. در آسمان غبار آلود کشتی فیروزعلیزاده پرچم سه رنگ وطن مان در ساختمان شش طبقه شهر ماردل پلاتا آرژانتین‌ در جهانی ۱۹۶۹را به رقص درآورد تا نخستین بار اساطیر ایران زمین با اشک های گود مردانگی و جوانمردی تبسم کنند، غافل از اینکه چندین دهه بعد همین نشان زرین به زندگی اش رونقی نبخشید. در همین آوردگاه رحیم علی آبادی به مدال سیمین بسنده کرد و چهار سال بعد در تهران در جایگاه سومی ایستاد. مراد علی شیرانی در ۱۹۷۷ گوتنبرگ مدال برنز وزن ۵۲ کیلو را از دستان کارل گوستاو پادشاه سوئد دریافت کرد. روزهایی که بوی ماندگی می آمد و نسیم از کنار آن نمی گذشت و چهره فضا فرسوده و افسرده شده بود، محمد بنا با کسب مدال نقره ۱۹۸۳ به پهنای این غم و غصه، حسرت و افسوس پوشاند. رضا سیم خواه تا ثانیه های پایانی نبرد نهایی وزن ۴۸ کیلو در۱۹۹۱ وارنا برابر یونگ گوان از کره جنوبی جلو بود که با حمایت دکتر کیم از هموطنش، سه اخطاره شد تا یکبار دیگر شاهد بیدادگری باشیم.

در اوج استیصال این منزل با آغاز موفقیت موقت، غم‌ها کم کم تبخیر شد. تیمی که در قرن بیست و یکم نمو پیدا کرد، به خود بالید، اوج گرفت و به افتخارهای متعددی دست یافت. پس از ۳۲ سال حسن رنگرز در ۲۰۰۱ پاتراس یونان، طلسم تصاحب مدال طلا را شکست، یک سال بعد در عین شایستگی به مدال برنز ۲۰۰۲ مسکو رسید. او بذر باورپذیری را در دل ها نهادینه نمود و یقین را در سینه حبس کرد. جرقه در زیر یک توده خاکستر عظیم زده شد، تنها برای مشتعل شدن گدازه‌ های سوزان آن تا که بتواند رقبای بُن دندان مسلح در خود ذوب خواهد کند فقط به زمان نیاز داشت. شخصی که بتواند در نقش یک فرمانروای توانا، کشتیِ در گِل مانده را به دریای بیکران رستگاری به پیش راند و ظفرمندانه بر فراز مباهات و سرفرازی بانگ شادمانی سردهد. جهانی ۲۰۰۵ بوداپست برای توصیف حمید سوریان سردار بی همتای این عرصه آن‌گونه که شایسته‌اش باشد حق مطلب به جای نخواهد آورد و شاید از عهده‌ بی نظیرترین نویسنده‌ها هم ساخته نباشد. چهره ای که دنیا را به تعظیم خود درآورد. توتیای چشم زمان، فرش زیر پایش شد و عطر قدم های باصلابتش همه را مدهوش خود کرد. نقره علی اشکانی، برنز سامان طهماسبی (دو مدال) و قاسم رضایی درمیدان بوداپست، گوانگژو و باکو طراوت به جامعه کشتی فرنگی تزریق نمودند. آوردگاه ۲۰۰۹ هرنینگ با یک طلای سوریان و سه مدال برنزی که بر سینه فرشاد علیزاده، امیر علی اکبری و حبیب ا… اخلاقی به بار نشست برای نخستین بار ایران را روی سکو سه گانه قرار داد که تماشای این جایگاه تا ابد لذت بخش است.همچنان در میدان های بزرگ فتح مدال ها ادامه داشت. جهانی ۲۰۱۰ مسکو، سوریان و امیر علی اکبری نسخه حریفان را با آنالیز درست پیچیدند و همه حریفان را به بند کشیدند و با شایستگی قهرمان شدند.در ۲۰۱۱ استانبول، ایران با نمایش‌ها‌ی رویایی امید نوروزی، سعید عبدولی و بشیر باباجانزاده صاحب دو نشان طلا و یک برنز شد تا در جایگاه دومی فرجام زیبایی بوجود آید و نگاه‌ها را به‌سوی خود متوجه کردند.

طالب نعمت پور در ۲۰۱۳ بوداپست کاری کرد کارستان و یک تنه شمشیر از نیام برکشید تا طلای وزن ۸۴ کیلوگرم از آن خود کند. جهانی ۲۰۱۴ حماسه بزرگی در تاریخ کُشتی این سرزمین رخ داد؛ معجزه‌ای توسط حمید سوریان، امید نوروزی، قاسم رضایی و افشین بیابانگر آفریده شد و ایران قهرمان دنیا شد. پرچم میهن در هلهله و هورا طنین شد تا همگان به احترام اولین قهرمانی شیربچه ها کلاه از سر بردارند. حاشیه های انتخابی مشهد و تصمیم های اشتباه برای تیم اعزامی به ۲۰۱۵ لاس و گاس عامل بازدارنده در راه دست‌یابی به هدف شد. با تصاحب یک نقره قاسم رضایی و دو برنز حبیب اخلاقی و یوسف قادریان نوار بدست آوردن مدال طلا بعد از یک دهه به خاموشی منجر گردید. سه مدال برنز محمدعلی گرایی، سعید عبدولی و حسین نوری در ۲۰۱۷ تیم ایران را روی سکوی سوم قرار داد تا عطر این افتخار در خیابان معروف شانزلیزه پاریس پیچیده شد. در روزهای تلخ و سیاه ۲۰۱۸ بوداپست با تک مدال برنز مهدی علیاری آرزوهای زیادی بر باد رفت. ۲۰۱۹ نورسلطان سه لبخند با طعم مدال برنز بر لب های علیرضا نجاتی، محمدعلی گرایی و سعید عبدولی قرار گرفت. کشتی فرنگی در ۲۰۲۱ اسلو نروژ به رکورد بی نظیرش در تصاحب مدال طلا  می نازد و سرانجام در ۲۰۲۲ بلگراد یک افسوس بزرگ از خود به جای گذاشت.