معضل کشتی بدنسازی اشتباه است

بهزاد ابراهیمی یکی از مربیان کشتی ایران است که علاوه بر دانش در حوزه فنی دوره های تخصصی بین المللی بدنسازی را گذرانده است و به صورت ویژه روی حوزه بدنسازی در کشتی و رابطه تکمیل کننده آن با این ورزش حرفه ای تحقیق و مطالعه کرده است. یکی از نکات برجسته در گفتگو با این چهره اشراف وی به روش های نوین بدنسازی کشتی و نسخه های او برای پیشرفت در این حوزه است که در ادامه می خوانید:

جناب ابراهیمی ممنون که دعوت ما را برای گفتگو پذیرفتید. به عنوان اولین سوال چرا برای فعالیت در حوزه های تخصصی بدنسازی در ورزش روی کشتی تمرکز کرده‌اید؟

طبیعی است که به‌واسطه اینکه سال‌ها کشتی گرفته‌ام علاقه خاصی به این رشته دارم. از طرف دیگر برای حضور در کلاس‌های کشوری و بین‌المللی علم ورزش هزینه‌های زیادی کرده‌ام و معتقدم باید دانش و تجربه خود را در اختیار ورزش کشتی قرار بدهم که ورزش اول کشورمان است. حوزه بدنسازی کشتی دارای نقطه‌ضعف‌های زیادی است که باید به‌صورت اصولی به آن پرداخته شود. همچنین موارد دیگر که از آن غافل شده‌ایم ازجمله بحث تخصصی کوچینگ در مسابقات کشتی که به‌اندازه موضوعات فنی کشتی مطلب دارد. همچنین مباحثی همچون رفتارشناسی ورزشی، مدیریت ذهن، مدیریت زیست‌محیطی، مدیریت مادی و مدیریت انگیزه که دارای اهمیت بسیار زیادی است.

کشتی ایران از گذشته تاکنون در حوزه فنی در دنیا سرآمد بوده اما در حوزه بدنسازی همپای دانش فنی رشد نکرده است. چرا؟

بله درست است. بزرگ‌ترین مشکل  و معضل در بحث آماده‌سازی کشتی گیران بدنسازی اشتباه است. علاوه بر بدنسازی اشتباه، در نگاه سنتی برای کشتی که ورزشی فردی است برنامه‌های بدنسازی به‌صورت جمعی طراحی و پیاده می‌شود که این خود مشکلی دیگر است.

اما در ورزش ایران مربیان بدنساز خوبی وجود دارند؛ در کشتی نیز همین‌طور است و چهره‌های شاخص و دانشگاهی هستند که می‌توانند در این حوزه کمک کنند، اما حضورشان در کشتی پررنگ نیست. دلیل عدم ورود این مربیان به کشتی را در چه می‌بینید؟

اصلی‌ترین دلیل این است که بسیاری از مربیان فنی ما هنوز مقاومت می‌کنند و نمی‌خواهند بپذیرند که بدنسازی شاخه‌ای از کشتی است. آن‌ها به دلیل نگرش سنتی و تعصبی خود مقاومت می‌کنند و مانع بدنسازی اصولی می شوند. بنابراین هم باید راه را برای ورود مربیان بادانش بدنساز باز کرد و هم برای به‌روز کردن مربیان سنتی قدم برداشت. به‌روز شدن در هر دو حوزه فنی و بدنسازی مهم است. مثلاً سرعت کشتی نسبت به گذشته تفاوت‌های زیادی داشته است. یک روز با استاد منصور برزگر صحبت می‌کردم؛ از او پرسیدم در حال حاضر سرعت کشتی نسبت به دوره شما خیلی بیشتر شده است؛ اگر امروز کشتی می‌گرفتی با همان سبک گذشته قهرمان دنیا می‌شدی؟ برزگر گفت: ما قهرمان آن دوره بودیم و اگر قرار بود با سبک امروز کشتی بگیریم باید با متد و روش‌های جدید تمرین کنیم.

ریشه مقاومت برخی مربیان سنتی در برابر نسخه‌ای جدید علمی چیست؟

آن‌ها بیشتر به دنبال پیاده کردن سلیقه‌های شخصی خود هستند و این نگاه مانع موفقیت خواهد شد. بزرگ‌ترین جسارت و جرئت در وجود یک مربی سنتی یا مدرن این است که بپذیرد تغییر کند و به‌روز شود چراکه دنیا هرلحظه در حال تغییر است. این را هم اضافه کنم که علیرضا دبیر رئیس فدراسیون کشتی یکی از مشکلات کشتی ایران را دانش کم مربیان دانسته است که باید بگویم این صحبت واقعیت دارد اما خیلی از مربیان باسواد هم اجازه خودنمایی پیدا نمی‌کنند. ما مربیان عاشق و باسواد زیادی داریم که به آن‌ها میدان داده نمی‌شود و باید به آنها فرصت داده شود.

جناب ابراهیمی هوش مصنوعی به موضوع روز دنیا در تمامی حوزه‌ها تبدیل‌شده است. آیا می‌توان پیش‌بینی کرد که در آینده هوش مصنوعی در کشتی تأثیرگذار خواهد بود؟

هوش مصنوعی می‌تواند به‌تمامی ورزش‌ها فرمول‌های پیشرفته را تزریق کند و از بسیاری آسیب‌ها در ورزش جلوگیری کند و کشتی نیز از این قاعده مستثنا نیست. اما یک نکته ویژه در خصوص کشتی این است که این ورزش سرشار از احساس، خشم و عواطف فردی است بخش عمده کنترل و هدایت آن توسط مربی صورت می‌گیرد؛ اما به‌صورت کلی ما باید در آینده خود را برای تأثیرات هوش مصنوعی در کشتی آماده کنیم.

 اهمیت آنالیز در کشتی را چگونه می‌بینید و این فرایند چگونه باید در کشتی پیاده شود؟

به لحاظ فردی یک مربی علاوه بر مسائل فنی باید بر اساس مطالعه و تجربه بتواند خود یک آنالیزور باشد و با باوری که به ورزشکار می‌دهد و برنامه‌های فنی او را با ذهن برنده آماده مسابقه کند.

در بعد اجتماعی اصولاً در تمام دنیا آنالیز یک کار گروهی و اجتماعی است که توسط چند متخصص پیاده می‌شود تا از تمامی جوانب ورزشکار را به لحاظ ذهنی، روانی و بدنی آماده مسابقه کنند. مربیان و متخصصان باید در کنار هم با همدلی و مشورت این کار را انجام بدهند.

در خصوص تفاوت سیستم‌های تمرینی کشتی چه نظری دارید؟ به‌عنوان‌مثال تفاوت سیستم کشتی در ایران و آمریکا به این صورت است که در آمریکا کانون تربیت کشتی گیران مدارس و دانشگاه است و در ایران باشگاه‌های ورزشی دولتی یا خصوصی کدام‌یک را بهتر ارزیابی می‌کنید؟

در آمریکا مدرسه و دانشگاه ورزشکار را تربیت می‌کند، قطعاً سیستم آن‌ها ایدئال است چون در المپیک‌ها بهترین نتیجه را می‌گیرند اما در ایران به خاطر تفاوت ساختارها این سبک به‌صورت محدود قابل‌اجرا است و نیازمند ایجاد امکانات، زیرساخت‌ها، ساپورت و ایجاد انگیزه است. در ایران می‌شود از مربیان مطرح و بادانش حتی در سطح محدود در مدارس و دانشگاه‌ها استفاده کرد.

برای اینکه نگاه المپیکی به کشتی در ایران به‌صورت ویژه نهادینه شود چه باید کرد؟

باید ازنظر آموزشی و زیرساختی امکانات ویژه‌ای را فراهم کنیم، در بعد مدیریتی پیشرفته‌تر عمل کنیم و بتوانیم اسپانسر دولتی و خصوصی جذب کنیم. برای رسیدن به این مهم فدراسیون کشتی و هیئت‌های کشتی به‌تنهایی قادر نیستند و باید شهرداری‌ها با فراهم کردن امکانات کمک کنند. مراکز ورزشی باید با شرایط آسان در اختیار مربی‌ها باشد. البته ناگفته نماند فدراسیون کشتی در بحث جذب اسپانسر و ایجاد امکانات موفق عمل کرده است که این تلاش‌ها ستودنی است و در آینده اثرات مثبت آن را خواهیم دید؛ اما هنوز یک مشکل در کشتی ایران به‌ویژه تهران کمبود سالن با شرایط استاندارد است که برای حل این مشکل باید دولت و شهرداری به فدراسیون کشتی کمک کند.

اخیراً اولین دوره جشنواره کشتی آزاد پهلوانک ها در تهران با حضور چشمگیر کشتی گیران خردسال برگزار شد. اهمیت این مسابقات را چگونه می‌بینید و برای ماندگاری و تقویت این نسل چه توصیه‌ای دارد؟

حضور این سرمایه‌ها برای کشتی ایران باارزش است و ما با نسل جدیدی مواجه هستیم که نیازهای تازه دارد. این نسل شیوه آموزش سنتی را نمی‌پذیرد، جرئت سؤال کردن دارد و باید با علم و دلیل به این نسل آموزش بدهیم. جایی ورزش پیشرفت می‌کند که فضای آموزشی دوطرفه و دوسویه باشد. یک شاخه دانشگاهی به اسم فناوری آموزش است که نحوه آموزش دادن را به آسان‌ترین و روان‌ترین شکل به ما یاد می دهد و برای تقویت این نسل توجه به فناوری آموزش مهم است.

ضمن سپاس از شما، در پایان اگر صحبتی دارید بفرمایید؟

از شما و تحریریه زحمتکش پایگاه خبری صدای کشتی تشکر و قدردانی می‌کنم. نکته که می‌خواهم به آن بپردازم موضوع وحدت و همدلی در کشتی است. ازنظر گرایش‌های فکری کشتی ایران مانند شوروی سابق تجزیه‌شده است. تا وقتی همدلی ایجاد نکنیم حاصل خوبی نمی‌توانیم داشته باشیم. به عقیده من فدراسیون کشتی می‌تواند از طریق پیشکسوتان خوش‌نام همچون محمدرضا طالقانی، استاد منصور برزگر و…زمینه خوبی برای وحدت در کشتی ایجاد کند.