کارزار انتخابی، دریچه ای مطمئن رو به فردا

یک:« تَب انتخابی»؛ شاید آشنا‌ترین مفهوم در کشتی این مرز و بوم باشد. شاید یکی از مفاهیمی که در این عرصه ذکر شود که هیچ نیازی نیست از آن برای علاقمندان صدیق تعریف یا تشریح کرد. چون اکثر بخش‌های مختلف جامعه طی سال های گذشته با تمام وجود خویش مزه آن را چشیده‌اند. واژه‌ای است که هرسال وقتی رسانه‌ها درباره مسابقات انتخابی برای کسب دوبنده تیم ملی سخن می سُرایند ‌از آن یاداشت برداری می کنند. چرا که هنوز قاپوی اصلی ورود به میادین بین المللی- المپیک، جهانی و آسیایی- همین کارزار نفس گیر و جانفرسا می باشد.

دو: چالشی که همواره پای ثابت اکثر رسانه‌ها بوده ‌است؛ اگر بخواهیم تک تکِ اوراق نفیس تاریخ مطبوعات کشتی را با هم مرور و بررسی کنیم، کدام یک از موضوعات بیشتر مورد توجه و انعکاس این قشر قرار گرفته ‌است؟ اگر بخواهیم مهم‌ترین موارد را در یک لیست بلند پایه فهرست بندی کنیم به چه موضوعاتی خواهیم رسید؟ اگر بخواهیم روی یک موضوع فراگیر انگشت بذاریم که بتوان از آن صدها مقاله و هزاران یادداشتی که به خود اختصاص داده است، به کدام مقوله باید خیره شویم! بی شک «کارزار انتخابی» خواهد بود. اطرافش آدم های مختلف و متنوعی گردهم آمدند و رفتند. از خاطره ‌گویی‌ها و تاریخ‌خوانی‌هایش. از روزهای تلخ و شیرین، سپید و سیاه به شعف ‌آمدند. اسناد پیرامون وقایع آن بسیارجذاب و شنیدنی است که می توان بر روی آن صحه گذاشت.

سه: در دوران تصدی روسای فدراسیون کشتی بعد از انقلاب -از محمدعلی صنعتکاران تا علیرضا دبیر- مسئله رقابت های انتخابی برای رهسپار شدن به آوردگاه المپیک و جهانی همواره یکی از دغدغه های عدیده آنها محسوب می شد. برآیند این مبحث در طی آن سال‌ها به وضوح نشان داده که اکثریت نتوانستند تدبیر ویژه ای برای آن اتخاذ کنند؛ نتوانستند یک تحول شگرفی در این زمینه ایجاد کنند، یک رسالت ماندگار از خود به یادگار بگذارند. تنها بعد از مشخص شدن ملی پوشان مدنظر، از مجموعه کادرفنی حرف‌های تکراری و سخنرانی‌های ملال آور استخراج می گردید که تداعی می نمود ضرب المثل «آش همین آش است و کاسه همین کاسه».

چهار: برنامه ‌ریزی مانند پُلی می باشد که زمان حال را به آینده اتصال می سازد. با نگاهی گذرا به عملکرد مدیریتی علیرضا دبیر بعنوان رئیس فدراسیون کشتی، آنچه که صورت گرفته است حکایت از بسیاری از کارهای خوب و پاره‌ای اقدامات قابل نقد  دارد. قطعاً این سوال در مُخلیه دلسوختگان و شیفتگان خطور می‌کند که یکی از دستاورد های این فدراسیون چه بوده است تاکنون؟ در پاسخ به این پرسش مهم باید اذعان نمود که فارغ از موفقیت تیم های ملی در مقاطع سنی مختلف «اجرایی کردن فرآیند انتخابی» خود به تنهایی دستاوردی بزرگ  وشجاعانه است. اما مهم تر از این سیاست گذاری، آیا این چرخه انتخابی برای کشتی آزاد و فرنگی همچنان مستمرخواهد بود و عدالت محوری در آن به اجرا گذاشته می شود که رضایت بخش باشد؟ به امید تداوم چرخه انتخابی همراه با طعم عدالت.