گفتگو با سیاوش عباس آبادی مربی ایرانی کشتی ژاپن/ناگفته های عجیب از کشتی ژاپن در قیاس با ایران!

عباس آبادی در گفتگوی اختصاصی با صدای کشتی گفت: من در ابتدای کار در دبیرستان کاسومی گورا که یکی از دبیرستان های مطرح برای دانش آموزان علاقه مند به کشتی است به عنوان کمک مربی مشغول به کار شدم. که موفق به کسب دو دوره قهرمانی در ژاپن شدیم.دانش آموزان زیادی از این دبیرستان وارد دنیای قهرمانی شده اند که از میان آنها شناخته شده ترین کشتی گیران ری هیگوچی قهرمان جهان و المپیک وشیما یامادا قهرمان آسیا هستند. پس از آن از طریق سرمربی به دانشگاه  علوم ورزشی جهت مربیگری وآموزش کشتی معرفی شدم.

وی در خصوص تفاوت های آموزش کشتی در ایران و ژاپن اظهار داشت: یکی از تفاوت های کشتی ایران و ژاپن در رده سنی و محل تمرین آنهاست.در ژاپن نونهالان و کودکان در باشگاه ها و نوجوانان فقط از طریق مدرسه و کالج کشتی می گیرند.آنها با انتخاب دبیرستان مورد نظر و پیوستن به مدرسه به عنوان دانش آموزان مهارت های ورزشی را فرا میگیرند و به عضویت تیم مدرسه در می آیند.

او در ادامه افزود:در کشور ژاپن معمولا  دانش آموزان ورزشکار از سن ۱۴ سالگی از خانواده جدا می شوند و تربیت و آماده سازی وظیفه دبیرستان و محیط آموزشی است و تنها دو هفته در سال به خاطر تعطیلات سال نو میلادی و یا تابستان ها نزد خانواده بر می گردند.
این مربی کشتی در پاسخ به این سوال که توجه عمومی در کشور ژاپن به کشتی چگونه است عنوان کرد: اگرچه کشتی زنان ژاپن در دنیا حرف اول را می زند اما توجه به این رشته در این کشور زیاد نیست. ژاپنی ها مردمی سختکوش هستند و بسیار تلاش می کنند و به خاطر همین ویژگی ها تعداد طلایی های المپیکی کشتی ژاپن از ایران بیشتر است.

عباس آبادی با اشاره به سن فعالیت حرفه ای کشتی گیران ژاپنی تصریح کرد: کشتی گیران به خاطر فشارهای زیادی که در رده های سنی پایه تحمل می کنند ،بعد از یک دوره قهرمانی در سن ۲۵ یا۲۶ سالگی از دنیای کشتی خداحافظی می کنند.

عباس آبادی در مورد وضعیت رفاهی کشتی گیران ژاپن و توجه دولت و فدراسیون کشتی این کشور به قهرمانان گفت: اگرچه مردم ژاپن در همه اقشار رفاه دارند اما این به معنای آن نیست که به کشتی گیران پول آنچنانی بدهند.اینجا اینگونه تعریف شده است که خود ورزشکار باید در کنار ورزش فعالیت کاری و اقتصادی داشته باشد. به عبارت دیگر دراین کشور از نظر مالی هیچ امتیاز فوق العاده ای برای کشتی گیران وجود ندارد ولی از نظر اخلاقی اعتبار بالایی دارند. در اینجا نه خبری از مجوز واردات خودرو هست و نه سکه و…
به قهرمانان المپیک تنها پنج میلیون ین معادل ۴۵ هزار دلار پرداخت می شود که با این مبلغ حتی نمی توانند یک آپارتمان معمولی  در توکیو خریداری کنند.

قهرمانان المپیک ،جهانی و آسیایی به استخدام شرکت های بزرگ و کوچک در می آیند تا مشکل اشتغال نداشته باشند و تمریناتشان را ادامه دهند.به هرصورت این کشور سومین اقتصاد برتر دنیا است و طبیعتا قهرمانان را تامین می کنند اما این نکته بسیار مهم است که قهرمانان کار می کنند و انتظارات و چشمداشت زیادی ندارند و کمپانی ها امتیازات چندان ویژه های برایشان در نظر نمی گیرند.
این چهره ورزشی در مورد وضعیت اردوهای تیم های ملی کشتی ژاپن خاطرنشان کرد: در طول سال اردوهای مرتب وجود ندارد ،کشتی گیران در دانشگاه هاو دبیرستان ها تمرین می کنند تنها مدت کوتاهی قبل از مسابقات جهانی یا آسیایی در اردوی مشترک حضور پیدا می کنند.

این چهره ایرانی که برای ادامه مربیگری در ژاپن انگیزه های زیادی دارد در پایان گفت: من در باشگاه بین المللی جوجوتسو (کاراپ دیم برزیلین جوجوتسو)زیر نظر استاد یوکی ایشی کاوا با بیش از چهل شعبه در ژاپن،لندن،سنگاپور و… مربی کشتی هستم و همچنین در دانشگاه ولنس اسپورت این کشور مربیگری می کنم.
در این کشور چوپ لای چرخ کسی نمی گذارند.آنها فقط از شما تخصص کاری می خواهند و کاری به مدرک ندارند و کار گروهی و نظم برای آنها اهمیت زیادی دارد.